Rubelka zarobić, i cnoty nie stracić
„Jak zrobić, żeby i rubelka zarobić, i cnoty nie stracić”. Wokół tego celu kręcą się działania wszystkich partii rządzących dzisiejszą Polską. Prawicowo-populistyczną „cnotą” w tym równaniu jest zachowanie prawa do odchodzenia od demokracji, likwidacji wolnych mediów, przejęcia pełnej kontroli nad wymiarem sprawiedliwości, rozszerzania roli Kościoła katolickiego. Przysłowiowy „rubelek” to miliardy unijnych dotacji i tanich pożyczek, które spadną na rządzących niczym manna z nieba i pozwolą kupić kolejną kadencję w wyborach parlamentarnych 2023 i prezydenckich 2025.
Dla Gowina i Ziobry to polityczne „być albo nie być”, to ostatnia okazja skutecznego negocjowania miejsc na listach wyborczych Zjednoczonej Prawicy. Nie traktujmy sygnałów dochodzących z obozu władzy „jeden do jeden”, są wśród nich efekty rzetelnych dziennikarskich śledztw ale też kontrolowane przecieki, fake news’y i „taktyczne” kłamstwa.
W tym chaosie jednego możemy być pewni – za kulisami, w pisowskich gabinetach toczy się bezwzględna wojna o przetrwanie. Charakterystyka uczestników tej wojny daje gwarancje, że w grze są wszystkie, nawet najbardziej nikczemne metody przećwiczone na Leperze i Giertychu.
Na opozycji po raz kolejny obserwujemy brak koordynacji i wykorzystywanie sytuacji do wyrównywania porachunków zarówno wewnątrz jak i zewnątrz-partyjnych. W rankingu błędów i negocjacyjnych absurdów przoduje Lewica. Ustami ważnych przedstawicieli ogłasza ona BEZWARUNKOWE poparcie Funduszu Odbudowy i Krajowego Planu Odbudowy, zapraszając jednocześnie premiera Morawieckiego do negocjacji WARUNKÓW poparcia. Zachowuje się więc jak kiepski pokerzysta, który przed przystąpieniem do rozgrywki informuje współgraczy, że ma „słabą dwójkę”. Co gorsza, wcześniej podobne wezwanie Premiera do negocjacji z opozycją wystosowane przez polityków KO i PSL Lewica nazwała „szopką”.
Warto przy tej okazji po raz setny powtórzyć: tylko opozycja zjednoczona wokół najważniejszych celów może obronić polską demokrację.
Republika Cleofasa 